Timburskálinn

Bjálkakofi

Þegar frumherjarnir komu fyrst til nýja lands síns var eitt af því fyrsta sem þeir þurftu að gera að byggja hús þar sem fjölskyldan gæti búið. Á svæðum þar sem nóg var af trjám byggðu þau timburhús.

Timburskálar þurftu fáa byggingarauðlindir, bara tré og öxi eða sög. Þeir þurftu hvorki málmnagla né toppa til að halda þeim saman og það var hægt að byggja þær líka nokkuð hratt. Flestir timburskálar voru einfaldar eins herbergis byggingar þar sem öll fjölskyldan myndi búa. Þegar búskapurinn var kominn í gang byggðu landnemar oft stærri heimili eða bættu við núverandi bjálkakofa.


Lockhart Ranch Homestead skáli
frá þjóðgarðsþjónustunni
Hreinsa landið

Eitt af því fyrsta sem frumkvöðlarnir þurftu að gera var að hreinsa lóð þar sem hægt var að byggja húsið. Þeir myndu líka vilja fá rými í kringum heimilið þar sem þeir gætu plantað garði, byggt hlöðu og haldið á dýrum eins og kjúklingum. Stundum þurftu þeir að höggva tré og fjarlægja liðþófa til að hreinsa landið. Auðvitað væri hægt að nota trén til að byggja bjálkahúsið sitt.

Að klippa trjábolina

Eftir að landið hafði hreinsað þurftu brautryðjendurnir að höggva trén til að fá alla trjáboli sem þeir þurftu. Þeir urðu að finna tré með beinum ferðakoffortum sem myndu búa til góða trjáboli til að byggja. Þegar þeir höfðu skorið trjábolina í rétta lengd, skáru þeir skorur í hvorum enda þar sem trjábolirnir féllu saman við horn hússins. Þeir myndu einnig svipta berkinn af trjábolunum þar sem geltið rotnaði með tímanum.

Að byggja múrana

Allir fjórir veggirnir voru byggðir upp timbur í einu. Högg voru skorin í kubbana í hvorum enda til að leyfa kubbunum að passa vel saman. Ef aðeins einn maður var að byggja skálann, þá var hann venjulega aðeins 6 eða 7 fet á hæð. Þetta er vegna þess að hann gat aðeins lyft stokk svo hátt. Ef hann hefði hjálp, þá gætu veggirnir verið aðeins hærri. Hver hlið timburskála var venjulega á bilinu 12 til 16 fet að lengd.

Þegar veggirnir og þakið höfðu verið kláruð innsigluðu brautryðjendurnir sprungurnar milli kubbanna með leðju eða leir. Þetta var kallað „þvottast“ eða „kjappa“ veggi.


Bryce Cabin um 1881
eftir Grant, George A.

Frágangur

Steinn arinn var reistur í öðrum enda timburskálans. Þetta myndi halda hlýju í fjölskyldunni yfir vetrartímann og koma eldi í eldamennskuna. Það voru venjulega einn eða tveir gluggar til að hleypa inn ljósi en frumkvöðlarnir höfðu sjaldan gler. Mikið af þeim tíma sem smurður pappír var notaður til að hylja gluggann. Gólfin voru yfirleitt pakkað jörð, en stundum notuðu þau klofna stokka fyrir gólfin.

Húsgögn

Landnemarnir höfðu ekki mikið af húsgögnum, sérstaklega þegar þeir fluttu fyrst inn. Þeir gætu haft lítið borð, rúm og stól eða tvo. Oft fengu þeir bringu sem þeir höfðu með sér frá heimalandi sínu. Þetta gæti haft nokkrar skreytingar eins og teppi eða kertastjaka sem frumkvöðlarnir myndu nota til að láta bjálkakofann líða eins og heima.

Athyglisverðar staðreyndir um bjálkakofann

• Fyrstu bjálkakofarnir í Ameríku voru byggðir af brottfluttum frá Svíþjóð og Finnlandi. Timburskálar höfðu verið reistir í þessum löndum í þúsundir ára.
• Einn maður sem vann einn gat byggt lítinn timburskála á nokkrum vikum. Það gekk mun hraðar ef hann hafði hjálp.
• Ef þakið var nógu hátt byggðu brautryðjendurnir oft ris þar sem einhver gat sofið.
• Flatur steinn var oft settur í hverju horni timburskálans til að veita skálanum traustan grunn.
• Hurðirnar að timburskálum voru venjulega byggðar sem snúa í suður. Þetta gerði sólinni kleift að skína inn í klefann á daginn.